سرمایه داری فردا

«دستور کاری برای یک اقتصاد نوین» یا همان عبارتی که در ادبیات جدید عرصه‌ی دانشگاهی و فضای روشن‌فکری کشور ما با عنوان «الگوی جای‌گزین اقتصاد» شناخته می‌شود، مفهومی است که دست‌آویز دکتر دیوید کورتن شده است تا بحران اقتصادی سال ۲۰۰۷ آمریکا را تحلیل کند و راه برون‌رفت از آن را نیز در یک لایحه با ۱۲ محور، تحت عنوان «طرح ۱۲ ماده‌ای اقتصاد نوین» -صفحه‌ی ۱۵۶ کتاب- بخواند. آن‌چه که اساس این طرح را تشکیل می‌دهد تفکیک دو حوزه‌ی اصلی اقتصاد است که ذیل عناوین اقتصاد واقعی و اقتصاد غیرواقعی (مالی) شناخته می‌شود؛ دیوید کورتن محور اقتصاد واقعی را زیست‌بوم زندگی انسان می‌داند و ثروت‌های نهفته در آن‌را مبنای ارزش‌گذاری و اعتباربخشی به زندگی بشر مطرح می‌کند؛ او میدانِ عملِ این اقتصاد را در جایی به نام مین‌استریت Main-Street برمی‌شمارد.

اما آن‌چه که ضرورت طرح مین‌استریت را به پیش می‌کشد، وضعیت فعلی اقتصاد جهان است که با اصالت دادن به اقتصاد بخش غیرواقعی که اقتصادِ مالی نیز خوانده می‌شود، شرایط بحرانی و وضعیت وخامت‌زایی را برای جهان به وجود آورده است. میدانِ عملِ اقتصاد غیر واقعی در وال‌استریت Wall-Street رقم می‌خورد؛ همان جایی که نقطه‌ی شروع بحران جهانی اقتصاد در سال ۲۰۰۷ بود.